İşlenecek reçinelerle ilgili olarak, bir vidanın tasarımını ve üretiminde kullanılması gereken malzemeyi önemli ölçüde etkileyen üç ana faktör vardır: reçinedeki kristallik, viskozite ve katkı maddeleri .
Bir reçinenin kristallik derecesi, kalıplanmış bir parçanın ortaya çıkan fiziksel özelliklerinin belirlenmesine yardımcı olur ve parça tasarımcısı için önemlidir. Plastik işlemcisi için de aynı derecede önemli olan, kristalliğin reçinenin katıdan erimeye nasıl değiştiğini de etkilemesidir.
Yüksek derecede kristalli ve daha az kristalin (veya amorf) reçineler arasındaki eritme özelliklerindeki farklılıklar, ısı uygulandıkça deformasyona karşı dirençlerini, termal iletkenliğe duyarlılıklarını ve kaynaktan bağımsız olarak kesme hassasiyetlerini içerir.
1. Erime noktası - İki tür reçine (kristal ve amorf) arasındaki farklardan biri, sıcaklıkları arttıkça deformasyona karşı dirençleridir. Her iki reçine de cam geçiş sıcaklığında biraz yumuşar, ancak amorf reçine sıvı bir duruma ulaşana kadar kademeli olarak yumuşamaya devam eder. Amorf reçinelerin tanımlanmış bir erime noktası yoktur.
Buna karşılık, sıcaklık erime noktalarına ulaşana kadar daha yüksek kristal reçineler nispeten katı bir durumda kalır. Erime noktası sıcaklığında, kristalin reçineler hızla eriyerek değişir. (Bkz. Şekil 1)
2. Termal iletkenlik - Tüm plastikler zayıf ısı iletkenleridir. Amorf reçineler özellikle ısıyı ve sıcaklık artışlarını emmek için yavaştır. Amorf reçineler, daha yüksek sıcaklıklara hızla maruz kaldığında parçalanma veya yanma (daha hızlı erimiş yerine) eğilimindedir. (Bkz. Şekil 2)
3. Kesme Hassasiyeti - Yukarıda tartışılan erime özelliklerindeki iki farklılığın bir sonucu olarak, amorf reçinelerin neden daha kesme duyarlı olduğu düşünülebilir. Yüksek kesme oranları, amorf reçinelerin iyi tolere etmediği hızla artmış reçine sıcaklıklarına neden olur.Bazı reçinelerdeki aşırı eriyik sıcaklıklarının, parça görünümünden uzaklaşan veya parçaların mekanik mukavemetini azaltan artık kalıplı kalıplanmış gerilmelere neden olabileceği iyi bilinmektedir. Bu düşüncelerden, amorf reçinelerin kademeli olarak katıdan erimeye değiştirilmesi gerektiği sonucuna varılabilir. Daha uzun geçiş bölgeleri ve daha derin kanal derinliklerine sahip vidalar, amorf reçinelerin yanma veya aşağılayıcıdan korunmasına yardımcı olur ve tamamlanan parçalarda optimum fiziksel özelliklerin sağlanmasına yardımcı olur.
Buna karşılık, daha yüksek kristalin reçineler , daha kısa geçiş bölgeleri, daha sığ kanal derinlikleri ve daha yüksek sıkıştırma oranlarına sahip vidalarla daha etkili bir şekilde işlenebilir.
Viskozite veya bir eriyenin akışa direnci, bir kılcal reometre (veya ekstrüzyon plastometresi) ile ölçülür ve bir reçinenin eriyik indeksi olarak ifade edilir. Yüksek eriyik indeksi (MI) değeri düşük bir eriyik viskozitesine karşılık gelir ve bunun tersi de geçerlidir. Kesirli MI reçinesi, MI'dan daha az olan bir reçineye atıfta bulunur. MI aynı zamanda moleküler ağırlığın bir ölçüsüdür, ancak MI'nın belirlenmesi daha kolay olduğundan, moleküler ağırlık spesifikasyonundan ziyade kullanılır. Daha düşük bir MI, daha yüksek bir moleküler ağırlığı gösterir ve bunun tersi de geçerlidir. Yüksek moleküler ağırlık (düşük MI) reçineleri daha viskozdur ve orta veya yüksek MI reçinelerinden farklı işlem yapar. Yüksek MI reçinelerinin erimesi biraz daha zordur. Eriyik indeksi ne kadar yüksek olursa, vidanın kanal derinlikleri o kadar sığ olur. Daha viskoz reçineler daha derin kanal derinlikleri gerektirir.
Termoplastik reçinelere katkı maddeleri, vidanın tasarımını ve vidanın yapıldığı malzemeleri etkiler ve ayrıca silindir astar malzemelerinin seçimine dayanır. Bazı katkı maddeleri sadece vida geometrisini etkilerken, diğer katkı maddeleri vida veya namlu astarının yapımında kullanılacak geometriyi ve malzemeleri etkiler. Takviye materyalleri her üç husus da etkileyebilir. Katkı maddeleri, vida tasarımı ve vida ve namlu malzeme seçimi üzerindeki etkilerine dayanarak kategoriler halinde gruplanabilir.
1. Vida geometrisini etkileyen katkı maddeleri
Tüm takviyeler ve dolgu maddeleri vida geometrisini etkiler. Cam, karbon, grafit ve kalsiyum karbonat, silika, cam küreler, mika, talk, toz metaller, seramik, baram (baryum sülfat) gibi diğer malzemelerden oluşur. Susuz kalsiyum sülfat ve karbon siyahı. Dolgular için diğer birçok inorganik malzeme kullanılır.
Bu katkı maddeleri eriyiğin viskozitesini arttırır ve daha derin kanal derinliklerine ve biraz daha düşük sıkıştırma oranlarına sahip vidalar gerektirir. Bu tasarım değişikliği, kırılmalarını önlemek ve etkinliklerini azaltmak için liflerin kullanımı ile özellikle önemlidir.
2. Vidalı ve namlu malzemeyi etkileyen kabul edilenler
Özel vidalı malzemeler (ve namlu astarlar) genellikle aşındırıcı veya aşındırıcı aşınmayı en aza indirmeye yardımcı olmak için seçilir. Tüm aşındırıcı takviyeler ve dolgu maddeleri, vidaların özel aşınmaya dayanıklı çeliklerden yapılmasını veya aşınmaya dayanıklı bir kaplama ile kapsüllenmesini gerektirir.
Daha aşındırıcı katkı maddeleri, cam lifler, kalsiyum karbonat, seramik ve metal tozları ve bu bileşenleri aşırı aşınmaya karşı korumak için vanadyum ve tungsten karbürleri (ve diğerleri) içeren titanyum dioksit premium namlu astarları gibi bazı renklendiricilerdir.
Diğer katkı maddeleri aşındırıcıdır ve korozyona dayanıklı alaşımlar veya özel kaplamalarla yapılan vidalar gerektirir. Alev geciktiricileri ve kuplaj maddeleri, yüksek sıcaklıklarda çeşitli korozif asitler geliştirebilir. Ciddi aşındırıcı aşınmayı önlemek için nispeten demir içermeyen malzemelerden ve nikel alaşımlarından yapılan namlu astarlar gereklidir.
Privacy statement: Your privacy is very important to Us. Our company promises not to disclose your personal information to any external company with out your explicit permission.
Fill in more information so that we can get in touch with you faster
Privacy statement: Your privacy is very important to Us. Our company promises not to disclose your personal information to any external company with out your explicit permission.
